صنعت دارو صدقه نمی‌خواهد؛ فقط دست‌وپایش را نبندید
سالم‌خبر: عضو کمیسیون برنامه و بودجه در مجلس، گفت: «صنعت دارو به‌دنبال صدقه نیست. اگر دولت می‌خواهد حمایت کند، کافی است دست و پای صنعت را باز بگذارد. ما هم در داخل تولید می‌کنیم، هم قیمت را رعایت می‌کنیم و هم توان صادرات داریم. به‌جای اینکه یارانه مستقیم به شرکت‌ها داده شود، آن را به بیمه‌ها بدهید تا خرید راهبردی انجام دهند.»
سالم‌خبر: عضو کمیسیون برنامه و بودجه در مجلس، گفت: «صنعت دارو به‌دنبال صدقه نیست. اگر دولت می‌خواهد حمایت کند، کافی است دست و پای صنعت را باز بگذارد. ما هم در داخل تولید می‌کنیم، هم قیمت را رعایت می‌کنیم و هم توان صادرات داریم. به‌جای اینکه یارانه مستقیم به شرکت‌ها داده شود، آن را به بیمه‌ها بدهید تا خرید راهبردی انجام دهند.»
عبدالحسین روح‌الامینی در نشست در نشست «نقد و بررسی قیمت‌گذاری دارو در ایران» در آخرین روز نمایشگاه بین‌المللی ایران‌فارما همچنین افزود: «این سیاست عملاً این پرسش اساسی را در ذهن صنعت ایجاد می‌کند که آیا حاکمیت به توسعه، ورود محصولات جدید و سرمایه‌گذاری‌های نوین نیازی ندارد؟ وقتی تنها معیار، تأمین داروی ارزان برای بیماران باشد، صنعت در مسیر فرسودگی
صنعت دارو به‌دنبال صدقه نیست. اگر دولت می‌خواهد حمایت کند، کافی است دست و پای صنعت را باز بگذارد. ما هم در داخل تولید می‌کنیم، هم قیمت را رعایت می‌کنیم و هم توان صادرات داریم قرار می‌گیرد. زیرا کاست‌پلاس به معنای نادیده گرفتن سرمایه‌گذاری در خطوط تولید، ماشین‌آلات جدید، مطالعات بالینی و اخذ مجوزهای بین‌المللی است. بدون این سرمایه‌گذاری‌ها امکان صادرات هم از بین می‌رود.»
او با نقد نگاه محدودکننده به صنعت دارو گفت: «کاست‌پلاس در دارو با کاست در صنایع غذایی یا شکلات قابل مقایسه نیست. هزینه‌های صنعت دارو به‌مراتب پیچیده‌تر و گسترده‌تر است. اگر این تفاوت در سیاست‌گذاری‌ها لحاظ نشود، دو طرف ماجرا هم دولت و هم صنعت بازنده خواهند بود. دولت ناچار می‌شود منابع محدود خود را صرف خرید راهبردی و پوشش بیمه‌ای کند، و صنعت هم توان رقابت و توسعه را از دست می‌دهد.»
روح‌الامینی همچنین تصریح کرد: «سال گذشته سه و نیم تا چهار میلیارد دلار یا یورو به
به‌جای اینکه یارانه مستقیم به شرکت‌ها داده شود، آن را به بیمه‌ها بدهید تا خرید راهبردی انجام دهند صنعت سلامت و تجهیزات اختصاص یافت. اما تا زمانی که مفهوم کاست‌پلاس بازتعریف نشود و نگاه توسعه‌ای در سیاست‌گذاری‌ها وارد نگردد، این منابع هم نمی‌تواند مانع فرسودگی صنعت داروسازی ایران شود.»
راه نجات داروسازی: حمایت بیمه‌ای، نوسازی خطوط و آزادی در صادرات
عبدالحسین روح‌الامینی در این نشست تخصصی با نقد سیاست‌های حمایتی مقطعی و دستوری گفت: «وقتی بیمه‌ها منابع را بر اساس قیمت روز دریافت کنند، می‌توانند با شرکت‌های مختلف قراردادهای انبوه ببندند. رقابت میان شرکت‌ها شکل می‌گیرد، هزینه‌ها مدیریت می‌شود، بهره‌وری بالا می‌رود و حتی تولیدکننده برای به‌دست آوردن قرارداد حاضر می‌شود قیمت خود را پایین‌تر بیاورد. در این مدل، بیمه از اقشار آسیب‌پذیر حمایت می‌کند و صنعت
وقتی تنها معیار، تأمین داروی ارزان برای بیماران باشد، صنعت در مسیر فرسودگی قرار می‌گیرد. زیرا کاست‌پلاس به معنای نادیده گرفتن سرمایه‌گذاری در خطوط تولید، ماشین‌آلات جدید، مطالعات بالینی و اخذ مجوزهای بین‌المللی است نیز انگیزه کافی برای بهبود کیفیت و توسعه صادرات خواهد داشت.»
وی با اشاره به نیاز صنعت به نوسازی گفت: «به جای تزریق مقطعی ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیون دلار، بهتر است اعتبار بلندمدت دو میلیارد دلاری برای صنعت فراهم شود. این کمک نه به‌عنوان صدقه، بلکه برای نوسازی خطوط، خرید قطعات یدکی، سرمایه‌گذاری در صادرات و بازسازی زیرساخت‌ها هزینه خواهد شد. در این صورت، صنعت نفس تازه‌ای می‌کشد و ظرفیت صادراتی آن تقویت می‌شود.»
روح‌الامینی، افزود: «در مواد قانونی برنامه توسعه، دست رگولاتور باز گذاشته شده است. اما مشکل اصلی رودربایستی‌ها و فشارهای بیرونی است. رگولاتور باید محکم بایستد و با تکیه بر ابزارهای قانونی، توازن میان هزینه‌ها و منابع را برقرار کند. اگر این بالانس ایجاد نشود، صنعت دارو در سرازیری سقوطی
رگولاتور باید محکم بایستد و با تکیه بر ابزارهای قانونی، توازن میان هزینه‌ها و منابع را برقرار کند. اگر این بالانس ایجاد نشود، صنعت دارو در سرازیری سقوطی قرار می‌گیرد که بازگشتی نخواهد داشت قرار می‌گیرد که بازگشتی نخواهد داشت.»
وی با هشدار نسبت به تغییر چهره تدریجی شرکت‌ها گفت: «وقتی شرایط به‌گونه‌ای باشد که تولید داروی اساسی صرفه اقتصادی نداشته باشد، بنگاه‌ها به سمت مکمل‌ها و محصولات غذایی حرکت می‌کنند. همین الان برخی شرکت‌ها تولید پروبیوتیک یا فرآورده‌های مشابه لبنی را آغاز کرده‌اند. این نشانه خطر است؛ یعنی صنعت دارو به سمت حاشیه می‌رود و مأموریت اصلی خود را فراموش می‌کند.»
او در پایان تأکید کرد: «نوسازی صنعت شدنی است، صادرات شدنی است؛ به شرطی که زنجیره ارزی مدیریت شود و نگاه علمی و جدی‌تری به صنعت داشته باشیم. نیروی انسانی و سابقه‌ای که در این صنعت وجود دارد، ظرفیت بزرگی برای بازسازی و بازآفرینی است؛ به‌شرط آنکه دست‌وپای آن بسته نشود.»