پرمصرف‌ترین داروی دیابت در جهان: جادوی متفورمین و تأثیر آن بر فلزات خون
به گزارش سلامت نیوز ببه نقل از مهر،متفورمین، داروی پرمصرف دیابت نوع ۲، به‌عنوان یکی از مؤثرترین داروهای کاهش‌دهنده قند خون در دنیا شناخته می‌شود. با این حال، هنوز به‌طور دقیق مشخص نیست که این دارو چگونه عمل می‌کند. اما محققان اخیراً یافته‌های جدیدی را در این زمینه ارائه داده‌اند که می‌تواند درک ما از متفورمین را تغییر دهد و امکان توسعه داروهای بهتر برای درمان دیابت را فراهم کند.
تأثیر متفورمین بر فلزات خون
مطالعه‌ای جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه کوبه ژاپن انجام شده است، نشان داده که مصرف متفورمین می‌تواند سطح برخی فلزات مهم در خون از جمله مس، آهن و روی را تغییر دهد. به گفته دکتر واتارو اوگاوا، متخصص غدد درون‌ریز در این دانشگاه، نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که این تغییرات ممکن است در واقع با عملکرد مفید متفورمین در کاهش قند خون مرتبط باشند.
اوگاوا گفت: «این نکته جالب است که توانستیم این تغییرات را در انسان‌ها مشاهده کنیم. کاهش غلظت مس و آهن و افزایش سطح روی همگی با بهبود تحمل گلوکز و پیشگیری از عوارض دیابت مرتبط هستند، بنابراین این تغییرات ممکن است بخشی از مکانیسم عمل متفورمین باشند.»
نحوه انجام مطالعه
در این مطالعه، پژوهشگران ۲۰۰ بیمار دیابتی را در بیمارستان دانشگاه کوبه مورد بررسی قرار دادند. نیمی از این بیماران متفورمین مصرف کردند و نیمی دیگر دارو مصرف نکردند. نتایج نشان داد که مصرف متفورمین تأثیرات قابل توجهی بر سطح فلزات خون دارد. به‌ویژه، سطح مس و آهن در خون بیماران مصرف‌کننده متفورمین کاهش و سطح روی افزایش یافته است.
این تغییرات در سطح فلزات ممکن است به‌طور غیرمستقیم با کاهش قند خون و بهبود عملکرد انسولین مرتبط باشند. به گفته اوگاوا، متفورمین قادر است به فلزات خاصی مانند مس متصل شود و این ویژگی ممکن است نقش مهمی در اثرات مثبت این دارو داشته باشد.
مقایسه با ایمگلیمین
محققان همچنین به مقایسه اثرات ایمگلیمین، یک داروی جدید دیابت که به‌عنوان مشتقی از متفورمین معرفی شده است، پرداخته‌اند. تصور می‌شود که ایمگلیمین روش عملکرد متفاوتی نسبت به متفورمین داشته باشد و قادر به اتصال به فلزات مانند مس نباشد. این مقایسه می‌تواند به‌طور مستقیم به درک بهتری از مکانیسم‌های مختلف داروهای دیابت و اثرات آن‌ها بر بدن کمک کند.
اوگاوا توضیح داد: «ما در حال انجام مطالعاتی برای مقایسه اثرات متفورمین و ایمگلیمین هستیم تا تفاوت‌های عملکردی این دو دارو را بررسی کنیم.»
نیاز به تحقیقات بیشتر
با وجود این یافته‌های جدید، دکتر اوگاوا تأکید کرد که هنوز برای درک کامل نحوه عملکرد متفورمین نیاز به تحقیقات بیشتر وجود دارد. وی افزود: «برای تأیید روابط علت و معلولی بین عملکرد متفورمین و تغییرات فلزات خون، ما نیاز به آزمایش‌های بالینی و مطالعات حیوانی بیشتر داریم.»
چشم‌اندازهای آینده
این پژوهش‌ها می‌توانند زمینه‌ساز توسعه داروهای جدید و مؤثرتر برای درمان دیابت و عوارض آن باشند. در صورت پیشرفت بیشتر تحقیقات، تنظیم دقیق سطح فلزات در بدن می‌تواند به بهبود درمان‌های دیابت و کاهش عوارض جانبی این بیماری کمک کند.
این مطالعه، گام جدیدی در درک بهتر چگونگی تأثیر داروها بر بدن انسان است و ممکن است به پیشرفت‌های مهمی در علم داروسازی و درمان دیابت منجر شود.