سناریوهای مغز هاشمیان در مورد اورونوف و میلاد
به گزارش “ورزش سه”، در بازی پرسپولیس مقابل فجرسپاسی، وحید هاشمیان در نیمه دوم با دو تغییرِ سمت چپ جریان بازی را بالا برد: میلاد محمدی دقیقه ۶۶ به میدان آمد و اوستون اورونوف دقیقه ۷۸ و نتیجه آن پرسِ بالاتر در کانال چپ، مالکیت بهتر توپ در نیم‌فضا و در نهایت گلِ تساویِ علی علیپور روی پاس تک‌ضرب محمد خدابنده‌لو در وقت‌های تلف‌شده بود.
استدلال برای فیکس‌شدن میلاد محمدی روشن است. پرسپولیس در هفته نخست با دفاع چپ غیرتخصصی آغاز کرد و روی بازگشت‌های دفاعی و پوششِ پشتِ وینگر آسیب‌پذیر بود و به همین دلیل فرشاد احمدزاده مجبور به ماندن در دفاع و عملا از کار افتاون فاز تهاجمی در آن سمت بود. میلاد محمدی اما حتی وقتی از نیمه راه وارد شد، چه به عنوان وینگر و چه به عنوان دفاع چپ با اورلپ‌های هماهنگ و جمع‌کردن توپ دوم، سمت چپ را متعادل کرد و در حملات موثر بود.
مقابل سپاهان که معمولاً از جابه‌جایی‌های سریع بین فول‌بک و وینگر راست بهره میبرد، حضور یک مهره تخصصی چپ‌پا با تجربه بازی‌های بزرگ، ریسک خطا در محاسبات دفاعی را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر، کیفیت ارسالِ توپِ میلاد می‌تواند به الگوی گل کات‌بکِ خدابنده‌لو و علیپور تنوع بدهد.
اما درباره اورونوف، فیکس یا تعویضی موثر جواب می‌دهد؟ وینگر راست‌پایی که از چپ به داخل کات می‌کند، در ۱۵ دقیقه حضور برابر فجر، هم در شکل‌گیری گل نقش داشت و هم با حفظ توپ در فشار، تیم را چند متر جلوتر نگه داشت. نقطه قوت اورونوف، ضربه نهایی بعد از دریافت بین خطوط است؛ جایی که با یک یا دو تماس تصمیم می‌گیرد. مقابل سپاهانِ فیزیکی، دو راه پیش روست: شروع از ابتدا برای تحمیل سرعت از همان دقایق آغازین و امتحان‌کردن مدافع راست حریف. اما راه دوم، حفظ او برای نیمه دوم تا در فاز افت بدنیِ رقیب، همان شوکِ دقیقه ۷۵ به بعد تکرار شود. دقیقا همان الگویی که برابر فجر جواب داد.
میلاد محمدی با توجه به نیاز تیم به تعادل دفاعی و کیفیت رفت‌وبرگشت، گزینه‌ای منطقی برای آغاز است. درباره اورونوف، تصمیم بسته به طرح بازی و البته میزان آمادگی او برای حضور در ترکیب است؛ اگر هاشمیان بخواهد از ابتدا چپِ پرقدرت بسازد، فیکس‌کردن او کنار میلاد می‌تواند سپاهان را عقب‌نشینی بدهد. اگر هدف، نگه داشتن یک برگ برنده برای شکستن ریتم در نیمه دوم است، اورونوف یا حتی میلاد همان تعویض جریان‌ساز همیشگی خواهد بود.