چرا دمبله توپ طلا برد؟ طارمی!
به گزارش “ورزش سه”، جهان برای نخستین بار در برابر عثمان دمبله سر تعظیم فرود آورد؛ او که به حق برنده توپ طلای امسال شد. دو سال پیش حتی خودش هم تصور نمی‌کرد که بتواند جزو سه نامزد نهایی باشد، اما اکنون پس از رستاخیزی شگفت‌انگیز در فصل گذشته و هدایت پاری‌سن‌ژرمن به سوی سه‌گانه‌ای تاریخی، به عنوان بهترین بازیکن جهان شناخته شد. دمبله در نهایت در رأی‌گیری پایانی بر لامین یامال غلبه کرد و در سالن مملو از جمعیت جایگاهی را کسب کرد که او را وارد تاریخ فوتبال کرد؛ تاریخی که به نظر می‌رسید برای دیگر ستارگان نوشته شده، نه برای او که سال‌ها بازیکنی بی‌انضباط و ناتوان در رهبری یک پروژه تلقی می‌شد.
فوتبال با سرعت نور حرکت می‌کند و همواره شگفتی‌هایی به همراه دارد؛ و این، هرچند به حق، اما باز هم یک شگفتی است. دمبله همیشه در سایه ستارگانی دیگر بود؛ ابتدا مسی در بارسلونا و سپس امباپه در نخستین سال حضورش در پاریس. اما در ورزش، نگرش و اراده می‌تواند سرنوشت یک بازیکن را دگرگون کند. دمبله همان پسربچه‌ای بود که به‌عنوان استعداد رن شروع کرد، سپس مجبور شد بر بی‌انضباطی و ناپایداری‌اش غلبه کند و در نهایت در پاریس به مردی کامل بدل شد. او توپ طلا را در آغوش گرفت و پاریس اکنون مسحور استعداد او شده و آن‌گونه که سزاوارش بود، به او ادای احترام کرد.
این رقابتی پرهیجان با لامین یامال بود که تا نیمه‌های شب در پاریس سرنوشتش مشخص نشد. چرا که مجله «فرانس فوتبال» با حفظ رازداری کامل، مانع از هرگونه فاش شدن نتیجه شد؛ رازداری‌ای که سال‌ها مراسم توپ طلا از آن بی‌بهره بود. دمبله با آرامش و اعتمادبه‌نفس از فرش قرمز تئاتر شاتله عبور کرد، گویی می‌دانست سرنوشت برای تاج‌گذاری‌اش رقم خورده است. همین آرامش یکی از کلیدهای موفقیت پاری‌سن‌ژرمن در تبدیل شدن به بهترین تیم اروپا پس از سال‌ها سرمایه‌گذاری‌های عظیم بود. بلوغی که دمبله به دست آورد، حتی پرشورترین طرفدارانش نیز انتظارش را نداشتند.
یکی از دلایل رسیدن او به توپ طلا، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا بود که بارسلونا هم شانس بزرگی در آن رقابت داشت و اگر آنها اروپا را فتح می‌کردند، لامین یامال قطعاً برنده توپ طلا می‌شد اما اینتر سد بزرگی بود که مانع بارسلونا شد و به شکلی غیرمستقیم به دمبله در راه توپ طلا کمک کرد. آنها در یک بازی به‌یادماندنی با درخشش مهدی طارمی مهاجم ایرانی سابق‌شان در لحظه‌ای جادویی یامال و بارسا را متوقف کردند درحالیکه توپ‌دزدی مهدی از یامال از مورد بحث‌ترین تصاویر این مسابقه بود.
این جایزه پاداشی است به کار، پشتکار و تسلیم نشدن؛ به اثبات این حقیقت که او چیزی فراتر از یک وینگر صرفاً تکنیکی است. مسیر یک زندگی فوتبالی گل و بلبل نیست؛ و این توپ طلا نماد همین حقیقت است. تنها یک سال پیش، لوئیس انریکه او را به دلایل انضباطی کنار گذاشت. در نوامبر در بازی مونیخ اخراج شد و پاری‌سن‌ژرمن در آستانه حذف از لیگ قهرمانان قرار گرفت. اما همان لوئیس انریکه، بزرگ‌ترین مدافع دمبله در دو سال اخیر در پاریس، او را به سلاحی مرگبار بدل کرد؛ مهاجمی که منافع جمعی را بر خودخواهی مقدم دانست و این کلید دگرگونی او بود. عثمان از این فرصت بهره برد، آن را رها نکرد و با قهرمانی پاریس در لیگ قهرمانان، غیرممکن را ممکن ساخت.
دمبله شایستگی بیش از اندازه برای انتخاب به عنوان بهترین بازیکن جهان را داشت. فصل گذشته، پربارترین فصل دوران حرفه‌ای او بود؛ با ۴۸ مشارکت مستقیم در گل، که او را به سطحی رساند که افراد معدودی به آن می‌رسند. جدایی امباپه فرصتی بود برای تبدیل شدن دمبله به رهبری که قطر سال‌ها با هزینه‌های کلان در پی یافتنش بود. یک سه‌گانه تاریخی، همراه با سوپرجام، چهارمین جام فصل، به سالی پایان داد که برای دهه‌ها در ذهن هواداران فوتبال باقی خواهد ماند.
لیگ قهرمانان همان عاملی بود که در رقابت نزدیک با لامین یامال کفه ترازو را به سود دمبله سنگین کرد. پدیده بارسلونا نتوانست به فینال برسد و دمبله از این فرصت بهره برد تا امپراتور مقدس بزرگ‌ترین رقابت اروپایی شود. در فاصله اندک آرا، جام‌های تیمی برگ برنده او بودند.
جایزه این بار در پاریس ماند؛ شهری که دو سال پیش با مسی طعم آن را چشیده بود. اما چه سرنوشت عجیبی؛ پاری‌سن‌ژرمن با مسی به فینال لیگ قهرمانان هم نرسید، اما با دمبله به شکوه ابدی رسید. او دومین فرانسوی‌ای است که در قرن بیست‌ویکم توپ طلا میبرد، اولین بازیکن در این قرن بنزما در سال ۲۰۲۲ بود. فرانسه، فوتبال، اروپا و جهان پای دمبله ایستادند. او قرار است روز شنبه در دیدار برابر اوسر در پارک دو پرنس، توپ طلا را به هواداران پاری‌سن‌ژرمن نشان دهد.