سروش رفیعی و احسان حاج صفی، دو روی یک سکه!
اگرچه زمان نسبتاً زیادی از بازی پرسپولیس برابر فجر گذشته اما هنوز معمای سروش رفیعی حل نشده است!
پرسپولیس در شروع لیگ بیست و پنجم در خانه مقابل فجر سپاسی متوقف شد. تساوی با گلی در دقیقه سوم وقت‌های اضافه تلف شده مسابقه برابر حریفی که تازه به لیگ برتر آمده، کمتر از باخت نبود.
پرسپولیس در این دیدار مشکلات زیادی داشت که در نتیجه تاثیر گذاشت؛ از نبودن بازیکنان مصدوم یا آنها که کارت بازی نداشتند تا ناهماهنگی های فنی به خصوص در خط دفاعی، وحید هاشمیان در نخستین تجربه سرمربیگری در فوتبال ما بود و باید به او زمان داد ولی …
اتفاقاتی هست که ربطی به زمان و مکان ندارد. ریشه در ذهنیت بازیکن و شخصیت فرد دوانده و ناخودآگاه تاثیری مثبت یا منفی روی دیگران می‌گذارد. مثلا بازیکنی که ذاتاً اهل جنگندگی است، با تلاش خود الگویی می‌شود که سایرین هم به او تاسی می‌کنند. یا برعکس، وقتی بازیکن بزرگ تیم روحیه خود را ببازد و وابدهد، بقیه هم ناخودآگاه همان کار را می کنند.
رفتاری که سروش رفیعی لحظاتی قبل از تعویض خود انجام داد، از همین دست نمونه‌هاست که با توجه به جایگاه سروش در پرسپولیس -به عنوان یک بزرگتر و کسی که در تصمیمات کلان باشگاه هم اثرگزار است- ناخودآگاه الگویی می‌شود برای سایر بازیکنان، علی الخصوص جوانان و خریدهای تازه وارد.
در صحنه‌ای از مسابقه، سروش توپ را از دست داد. اتفاقی معمولی برای هر بازیکن که همه انتظار دارند برای جبران و پس گرفتن توپ به سرعت برگردد. هنوز یک ساعت از مسابقه نگذشته و بازیکنان خسته نبودند، اما در کمال تعجب سروش به جای دویدن به دنبال توپ و جبران اشتباهش، تسلیم شد و ایستاد، دست را روی سرش گذاشت و آهی از سر افسوس کشید.
چه بسا هاشمیان همین صحنه را دید که دقایقی بعد سروش را بیرون کشید. یا شاید از او برای ساختن فرصت گل ناامید شد اما هرچه بود، این صحنه تاثیرش را گذاشت که هنوز همه بیاد دارندو از آن حرف می زنند. حالا کادر فنی پرسپولیس -به خصوص کریم باقری که مسئولیت امور روحی و روانی با اوست- کار سختی برای پاک کردن این اتفاق از ذهن بقیه دارند.
و این سوال برای ما باقی می‌ماند که چرا بازیکنان بزرگ و با تجربه ما؛ آنها که به واسطه سال‌ها حضور در سطح اول فوتبال، تیم ملی، میادین بزرگ بین المللی، و حتی به عنوان لژیونر در لیگ‌های حرفه‌ای سایر کشورها، باید حرفه‌ای‌تر از بقیه و الگوی مناسب برای سایرین باشند، این چنین از درک بدیهی‌ترین قوانین ساده فوتبال عاجزند؟!
به یاد داریم در نیمه نهایی جام ملت‌های ۲۰۱۹ در امارات، احسان حاج صفی کاپیتان رکورددار ما بدون شنیدن سوت داور، توپ را رها کرد و برای اعتراض به سمت داور چرخید! او الگویی برای بقیه بود و ناخودآگاه ۵ بازیکن دیگر هم بازی را رها کردند و همان توپ قفل دروازه بیرانوند را شکست!
آنقدر این صحنه خرد کننده بود که تا کیروش و بازیکنان به خودشان بیایند، ایران دو گل دیگر هم از ژاپن خورد و دیگر روحیه‌ای برای جبران و زمانی برای گلزنی نماند. اشتباهاتی این چنینی، تاثیری آنچنانی روی سایرین دارند.
اینجا را بخوانید: شب تلخ شهرقدس؛ پیش درآمد فصلی سخت در انتظار دو ستاره بزرگ پرسپولیس!