حقایقی که پس از حذف لیکرز روشن شد
به گزارش “ورزش سه”، پس از حذف لیکرز از پلی‌آف، مشخص شد که لبرون جیمز با مصدومیت زانو و آستین ریوز با پیچ‌خوردگی انگشت پا بازی می‌کردند، در حالی که لوکا دانچیچ نیز با مشکلات کمر دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
پس از تلاش برای کسب مزیت زمین خانگی، آنها دو بازی از سه بازی خانگی خود را واگذار کردند. تیمبرولوز، با ساختاری که نقاط ضعف لیکرز را آشکار کرد، این تیم را کاملاً تحت فشار قرار داد.
ورود لوکا دانچیچ به لیکرز برای موفقیت کوتاه‌مدت طراحی نشده بود و نیاز به زمان برای بازسازی تیم و تقویت عمق ترکیب احساس می‌شد. نبود یک سنتر قدرتمند و ضعف در خط دفاعی داخلی، هشدارهای روشنی بودند. با این حال، انتظار می‌رفت لیکرز حداقل عملکرد بهتری در پلی‌آف نشان دهد. شکست مقابل تیمبرولوز، تیمی که در اوج به سر میبرد، قابل‌قبول بود، اما نمایش ضعیف و فاصله زیاد با حریف، ناامیدکننده بود.
لیکرز باید تعادلی بین صبر برای هماهنگی با دانچیچ و نیاز به رقابت فوری با لبرون جیمز ۴۱ ساله ایجاد می‌کرد. آینده لبرون بار دیگر در ابهام است، هرچند احتمال ادامه حضورش در لیکرز بالاست.
این تیم در اواخر فصل عادی با ترکیب کوچک خود (دانچیچ، ریوز، فینی اسمیت، لبرون، هاچیمورا) در حمله درخشید و با تحرک و دفاع تهاجمی، ضعف در دفاع داخلی را جبران کرد. اما در پلی‌آف، این ترکیب کاملاً از هم پاشید و تیم فاقد برنامه جایگزین، طراوت و خلاقیت بود.
مصدومیت‌ها نقش بزرگی داشتند. ریوز با پیچ‌خوردگی انگشت پا، که معمولاً دو تا چهار هفته استراحت نیاز دارد، با تحمل درد بازی کرد و میانگین ۱۶.۲ امتیاز با ۴۱.۱ درصد دقت در پرتاب داشت. دانچیچ نیز در بازی سوم به دلیل بیماری معده به سختی بازی کرد و در بازی پنجم پس از خطای شدید دانته دی‌وینچنزو دچار مصدومیت کمر شد. بدتر از همه، لبرون جیمز در بازی آخر با پیچ‌خوردگی درجه ۲ زانو مواجه شد که حداقل سه تا شش هفته استراحت نیاز دارد و حتی در صورت ادامه سری، نمی‌توانست بازی کند.
این مصدومیت‌ها، همراه با خستگی ناشی از برنامه فشرده پس از آل‌استار، نشان داد که برنامه لیکرز ناپایدار و در نهایت خودویرانگر بود. حذف زودهنگام آنها، همراه با این مشکلات جسمانی، نشان داد که حتی در صورت عبور از این مرحله، شانسی برای مراحل بعدی نداشتند.