تصمیم سخت و استقلالی که (ر) هم ندارد!

به گزارش ورزش سه، استقلال برای رسیدن به آرامش و دو پیروزی روحیهبخش متوالی تغییراتی داشت که به بهترین شکل جواب گرفت، اضافه شدن چند بازیکن به ترکیب اصلی و تغییراتی که در خط دفاعی اتفاق افتاد و آماده شدن بازیکنی مانند منیر الحدادی این تیم را در سطح بالاتری قرار داد. شروع تغییرات استقلال از بازی با چادرملو اتفاق افتاد و آنها در این مسابقه هم پیروز نشدند اما رویکردی به مراتب هجومیتر داشتند و اشتباهات کمتری در خط دفاع داشتند که ساپینتو را قانع کرد بعد از تعطیلات فیفادی به ترکیب تیمش دست نزند و به آنها اعتماد کند.
نیمکتنشینی روزبه چشمی با توجه به مصدومیت و جابجایی صالح حردانی و رامین رضاییان دو تغییر مهم ترکیب استقلال بود، کاپیتانهای اول و دوم استقلال فرصتی برای بازی پیدا نکردند و خروج تیمشان از بحران را از روی سکو و نیمکت تماشا کردند. دیگر تغییر استقلال خروج جلالی از ترکیب و اضافه شدن گودرزی بود که این تغییر هم در فاز دفاعی کمک قابل توجهی به استقلال کرد.
آمار میگوید که رامین رضاییان و روزبه چشمی حتی در روزهای بد استقلال هم عملکرد فردی خوبی داشتند، رامین با ثبت یک گل و یک پاس گل در لیگ برتر و روزبه چشمی با گلزنی در لیگ قهرمانان آسیا و سوپرجام شروع خوبی داشتند، ارزش فنی آنها مشخص است و هر دو بازیکن با حضور در تیم ملی شانس بازی در جامجهانی را خواهند داشت اما مثل اینکه استقلال برای انفجار به نیروی جوانی بیشتری نیاز داشت، بازیکنانی که تکمیل کننده نفرات دیگر باشند، اما این مکمل بودن به چه شکل اتفاق افتاد؟ دوندگی بیشتر، تقویت ساختار دفاعی و شرایط فیزیکی که کار را برای استقلال در آورد!
یک نکته واضح در چیدمان بازیکنان استقلال وجود دارد که در ابتدای فصل به نقطه ضعف این تیم تبدیل شد، فولبکهایی با میل هجومی بالا که با اضافه شدن به حملات نه تنها تیمشان را در خط حمله تقویت نکردند بلکه فضای پشت سر آنها تبدیل به یک مشکل بزرگ برای استقلال شد، استفاده از فضای پشتسر جلالی و رضاییان هدف اصلی مربیان حریف شد و بارها از این مناطق به استقلال ضربه زدند، همچنین اضافه شدن این دو بازیکن به حملات باعث میشد که آسانی و کوشکی به جای میل به نفوذ و حمله به سمت دروازه طی یک اورلپ تاکتیکی و مسئولیت پذیری تیمی هم بازی خود را صاحب توپ کنند که در نهایت به ارسال ختم میشد و حملات کامل نمیشد.
سال گذشته رامین رضاییان ناجی استقلال در بسیاری از مسابقات بود اما این اتفاق زمانی افتاد که آنها مهرههای هجومی تاثیرگذاری نداشتند و وینگرهایی در تیم بودند که تواناییهای هجومی آنها با اختلاف از رامین کمتر بود و شماره 10 استقلال با رها کردن خط دفاعی و اضافه شدن به حملات کاری را انجام میداد که دیگر بازیکنان قادر به انجام آن نبودند اما برای تیمی که یاسر آسانی با آن کیفیت مطلوب و ضربات مرگبار به سمت دروازه را دارد فضاسازی، پوشش فضای پشت سر او و ایجاد اطمینان خاطر اهمیت ویژهای دارد و همین اتفاق باعث شده تا صالح همخوانی بیشتری با بازی آسانی داشته باشد.
حردانی علاقه زیادی ندارد که هر طور که شده در محوطه صاحب توپ شود و در طول نود دقیقه تمام وجودش را میگذارد که به جای آسانی بجنگند، تکل بزند و با رفت و برگشتهای مداوم خیال او را از کارهای دفاعی راحت کند، با این توضیحات واضح شد که یک تیم اگر بهتر دفاع کند بازیکنان هجومی هم زهر بیشتری پیدا میکنند!
این شرایط برای جانشین روزبه چشمی هم ایجاد شد، البته رزاقنیا خوششانس است که بازیکنانی کنار او حضور دارند که در بهترین فرمشان قرار دارند، مهران احمدی و منیر الحدادی با گردش صحیح توپ فقط به توپهایی نیاز دارند که از عقب زمین در اختیار آنها قرار بگیرد و حملات تیم طراحی و شروع شود، رزاقنیا به خوبی این کار را بلد است، فیزیک مناسب و تسلط روی توپ باعث شده تا او به همراه رستم توپ را به خطهای جلوتر منتقل کند و بازیسازی از عقب زمین به بهترین شکل اتفاق بیفتد.
علاوه بر این رزاقنیا مسیری را طی کرده که هیچکاری برای او غیر ممکن نیست، در تیم پر از هافبکهای دفاعی گلگهر به ترکیب اصلی رسید، در بعضی از مسابقات جای علیرضا علیزاده کاپیتان تیم را پر کرد، همراه با تیم جوانان، امید و تیم ملی بزرگسالان در مسابقات مختلف حضور داشت و این اعتماد به نفس برایش ایجاد شد که پر کردن جالی خالی کاپیتان استقلال هم یک کار کاملا معمولی خواهد بود!
این ماجرا یک اتفاق مهم دیگر هم دارد، بازیکنانی که در ترکیب استقلال خوششانس بودند که برخلاف گذشته و تحت تاثیر پیروزی مقابل مس رفسنجان حمایت هواداران را همراه خودشان داشتند و پیش از شروع مسابقه و در جریان بازی بارها توسط سکوها تشویق شدند و در یک فضای آرامتر توانستند تواناییهایشان را به رخ بکشند. با تمام این مسائل جابجاییهای استقلال کاملا به سود آنها تمام شد، همان چیزی که بسیاری از کارشناسان به آن اشاره کرده بودند و حضور نفراتی مانند حردانی، رزاقنیا، گودرزی و با میل جنگندگی و به اصطلاح بازیکنان کارگر که در جنگ و از خودگذشتی در سطح بالایی قرار دارند تکمیل کنند شرایط برای سوپراستارهایی مانند منیر و آسانی خواهد بود.
این شرایطی که استقلال تجربه میکند دلیلی بر این نیست که صرفا به دلیل خروج رضاییان و چشمی از ترکیب آنها اوج گرفتند، دو بازیکن با سابقه ملی و سبک خاصی از بازی میتوانند در این لیگ فرسایشی در مقطعی از فصل ستاره تیمشان باشند، تنوع تاکتیکی بیشتری به تیم منتقل کنند و در نهایت با رفتاری که در این مدت نشان میدهند اجازه ایجاد حاشیه و خودنمایی را از تک تک بازیکنان تیم بگیرند و این کمک بزرگی است که آنها با حفظ آرامش تیم و دوری از حاشیه میتوانند به تیمشان منتقل کنند.
بدون شک فرصت بازی دوباره به این دو ستاره خواهد رسید اما چیزی که مشخص است زوج حردانی-آسانی در سمت راست و ترکیبی که منیر-احمدی و رزاقنیا در وسط زمین تشکیل دادند چشمنواز و همراه با نتیجه بوده است.