الگوی محمدرضا گلزار برای فوتبال؛ وقتی هاشمی نسب ۷ میلیون بست، چرا ستاره های پرسپولیس یک میلیارد نبندند؟
پرسپولیس برای حل مشکل ۳۰۰ میلیاردی به همان راه استقلال رفت و البته که نتیجه هم، همان خواهد شد!
همانطور که همه پیش بینی می‌کردند، پرسپولیس برای دور زدن قانون سقف هزینه به همان مسیری رفت که استقلال رفته بود! دیروز مفصل در این باره نوشتیم و این راهی بود که مدیران سابق استقلال به فوتبال ما اضافه کردند و البته تولید خودشان نبود، «اقتباس» از سینما بود!
در سال ۱۴۰۲ تیمی که نکونام برای لیگ ۲۳ بسته بود، سقف هزینه‌ها و قانون فدراسیون را رد کرد. در آغاز لیگ استقلالی‌ها برای آنکه بتوانند برای بازیکنان و مربیان خود کارت بازی و اجازه حضور روی نیمکت را بگیرند، از راهی که سالها پیش سینما باب کرده بود -البته آنها دلیلی دیگر برای کارشان داشتند- استفاده کردند.
قرارداد «سعید مهری» تنها ۱۶۰ میلیون تومان نوشته شد و از آن بامزه‌تر قرارداد «مهدی هاشمی نسب» بود، فقط ۷ میلیون تومان! با این ترفند بازیکنان و مربیان پشت صحنه پولشان رو گرفتند و مدیران فدراسیون هم سرشان را بالا گرفتند که ما قانون را اجرا کردیم! استقلال و نکونام هم به خواسته خود رسیدند و خلاصه همه راضی!
حالا پرسپولیس به همان مسیر رفته و شک نکنید که سایر تیم‌ها نیز چنین می‌کنند و البته که عاقبت کار برای همه یکی است، بار کج هرگز به منزل نمی رسد و این آموزش بی قانونی هرج و مرجی می آورد که دامن همه را خواهد گرفت.
پرسپولیس که سهمیه حضور در آسیا را نگرفت، تنها اجازه داشت ۳۰ درصد بیشتر از پارسال هزینه کند و سقف ۵۵۰ میلیارد تومانی داشت. اما منابع موثق سازمان لیگ از اضافه بار ۳۰۰ میلیاردی حرف زدند!
پس برای ماستمالی این مشکل ۳۰۰ میلیاردی، قرارداد پیام نیازمند، سرژ اوریه، رضا شکاری، تیوی بیفوما و امین کاظمیان -یعنی خریدهای تازه که می دانیم در ابتدای فصل به بالاترین پیشنهاد جواب می دهند- یک میلیارد ثبت شده تا بتوانند کارت بازی بگیرند اما کیست که رقم اصلی این خریدها را نداند!
هرکس از بیرون این اتفاقات را ببیند، بی درنگ یک علامت سوال بزرگ روی سرش سبز می‌شود. اینکه ما چرا قانونی وضع می‌کنیم که خودمان قرار نیست آن را اجرایی کنیم؟ اگر هم فرضا شخص دیگری در زمانه دیگری، بسته به مصالح آن روزگار، قانونی وضع کرده که امروز ضمانت اجرایی ندارد، خب چرا قانون را تغییر نمی‌دهیم؟
در همه جای دنیا و در تمام فرهنگ‌ها قانون گریزی و قانون شکنی، جرم است. بهتر نیست به جای آموزش راه‌های دور زدن قانون و بی‌قانونی به فرزندانمان و کلاه گذاشتن سر خودمان، بی خیال ظاهرسازی -که در عین قانون شکنی افرادی قانونمند هستیم و جامعه‌ای قانونی داریم-شویم و به جای کلاه گذاشتن سر خودمان، قوانین را درست کنیم؟
و در نهایت اینکه اگر فکر می‌کنید تنها فوتبال با این مشکل دست به گریبان است، سخت در اشتباه هستید. این مشکل ریشه در فرهنگ ما پیدا کرده و امروز در تمام تخصص ها دیده می شود.
مشکلی که راهکارش را در آغاز دهه ۸۰ از سینما وام گرفتند. زمانی که «محمدرضا گلزار» به عنوان سوپراستار گرانقیمت سینمای ایران تنها با «هزار تومان» با پویا فیلم قرارداد بست تا برای عبدالله علیخانی و حسین فرحبخش در فیلم «کما» بازی کند! فیلمی که پرفروشترین فیلم سال و از رکوردداران تاریخ شد و زوج مشهور حیایی-گلزار را ساخت و پارتنر پولساز افشار-گلزار شکل گرفت.
آن زمان گلزار ممنوع الکار بود و به شرط حل مشکل، این قرارداد را بست! مشکلی که آن روز حل شد، هنوز هم با این میانبرها حل می شود، حتی در فوتبال!
اینجا را بخوانید:
- ویروسی که از استقلال به پرسپولیس سرایت کرد!
- بازیکنی که با نبودنش مشکلات استقلال و پرسپولیس را حل می‌کند!