اخراج تن‌هاخ اجتناب‌ناپذیر بود!
به گزارش ورزش سه، در نگاه اول، زمان این تصمیم شاید غافلگیرکننده به نظر برسد. اما هر کس که کمی عمیق‌تر شرایط بایر لورکوزن را دنبال کرده باشد، می‌داند این اتفاق اصلاً غیرمنتظره نبود.
نمایش‌های ضعیف در دوران آماده‌سازی، جام حذفی و شروع بوندس‌لیگا، فهرست طولانی انتقادهای درون تیم و ساختار گم‌شده‌ای که در تیم به چشم می‌آمد، همه خبر از آینده‌ای تیره می‌دادند.
به‌نظر می‌رسید بازیکنان هیچ ایده مشخصی از وظایف خود ندارند. کاپیتان تازه‌منصوب، رابرت آندریش، بعد از تساوی تحقیرآمیز ۳–۳ برابر برمن صریح گفت: «هر کسی برای خودش بازی می‌کرد و به‌تنهایی در زمین می‌دوید.»
نمونه بارز دیگر، درگیری بچگانه پاتریک شیک و پالاسیوس سر زدن یک پنالتی بود؛ در حالی‌که به گفته تن‌هاخ، سلسله‌مراتب مشخصی وجود داشت.
تن‌هاخ دوست داشت در لورکوزن همان نقش مدیریتی را داشته باشد که پیش‌تر در منچستریونایتد ایفا می‌کرد، اما اینجا چنین چیزی ممکن نبود.
برخلاف ژابی آلونسو، سرمربی قبلی که درخواست‌هایش برای جذب بازیکن را درون باشگاه مطرح می‌کرد، تن‌هاخ علناً گفت «ما به سلاح‌های هجومی نیاز داریم» و همین جمله، هم به بازیکنان فعلی برخورد و هم نوعی تحریک علیه مدیران باشگاه بود.
لورکوزن سال‌ها به‌خاطر فضای خانوادگی در عین حرفه‌ای بودن مشهور بود. اما تن‌هاخ از همان ابتدا همچون یک بیگانه به نظر می‌رسید. حتی در اردوی ریودوژانیرو هم نتوانست حس شروعی تازه و اتحاد در تیم ایجاد کند.
بله، خریدن تن‌هاخ اشتباه بود!
اما مدیر ورزشی، زیمون رولفس، با شجاعت این اشتباه را پذیرفت و اصلاح کرد و در حقیقت، ادامه همکاری با او می‌توانست اشتباهی بزرگ‌تر باشد.
فیلیپ آرنس