اگر شهید نمی‌شدند؛ موج همدردی در فضای مجازی با بازماندگان شهدای جنگ

خبرگزاری مهر

به گزارش خبرگزاری مهر، با پایان یافتن جنگ ۱۲ روزه تحمیلی و تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، موجی از اندوه، خشم و همدردی فضای مجازی را دربرگرفت.

کاربران ایرانی در شبکه اجتماعی «ایکس» (توییتر سابق) با خلق ژانری احساسی و تأثیرگذار تحت عنوان «اگر رژیم صهیونیستی غیرنظامی‌ها را شهید نمی‌کرد»، صدای درد و داغ ملتی شدند که عزیزان خود را در اوج زندگی از دست داد.

در این روایت‌های دل‌خراش اما پرشور، کاربران با انتشار تصاویر قربانیان بی‌گناه این جنایات، لحظه‌هایی را بازسازی کردند که هرگز اتفاق نیفتاد، اما می‌توانست اتفاق بیفتد.

کاربر “بهنیا” با انتشار تصویر “منصوره عالیخانی» نوشت: «اگر رژیم صهیونیستی غیرنظامی‌ها رو شهید نمی‌کرد الان منصوره عالیخانی مشغول برنامه ریزی برای طراحی تابلوهای جدیدش بود».

حساب کاربری “همتا” نیز با انتشار تصویری از «تارا حاجی‌میری» ژیمناستیک کار نوجوان اینگونه احساسات خود را ابراز کرد: «اگر رژیم صهیونیستی غیرنظامی‌ها رو شهید نمی‌کرد، الان تارا حاجی میری مشغول تمرین ژیمناستیک بود».

ثنا سعادتی هم با انتشار تصویر “سروناز واعظ‌زاده” اینطور نوشت: «اگر رژیم صهیونیستی غیرنظامی‌ها رو شهید نمی‌کرد، الان سروناز واعظ‌زاده مشغول رسیدگی به کارهای آخر هفته‌اش و قرارهای دوستانه‌اش بود».

مصطفی محمودی نیز با انتشار تصویری از “مهدی پولادوند” از سوارکاران رشته اسب‌دوانی اینگونه ابراز احاساست کرد: «اگر رژیم صهیونیستی غیرنظامی‌ها را شهید نمی‌کرد، الان مهدی پولادوند مشغول آماده شدن برای شرکت در مسابقات بود».

کاربر “فاطمه قاسمی” هم تصویر “زهرا شمس” را منتشر کرد و نوشت: «اگر رژیم صهونیستی غیرنظامی‌ها را شهید نمی‌کرد، الان زهرا شمس مشغول برنامه‌ریزی برای آینده‌اش بود».

“خانم یاس” دیگر کاربر توئیتر نیز با انتشار تصویری از “پارسا منصور” اینگونه نوشت: «اگر رژیم صهونیستی غیرنظامی‌ها را شهید نمی‌کرد، الان پارسا منصور مشغول گذراندن دوران خدمتش بود».

کاربر “ماسو” هم با انتشار تصویری از «امیرعلی امینی” تکواندو کار نوجوان نوشت: وییتر نیز با انتشار تصویری از “پارسا منصور” اینگونه نوشت: «اگر رژیم صهونیستی غیرنظامی‌ها را شهید نمی‌کرد، الان امیرعلی امینی مشغول برنامه‌ریزی برای شرکت در مسابقات تکواندو بود».

آنچه در این ژانر غم‌بار مشترک است، حسرت است؛ حسرت زیستن، حسرت رؤیاها و حسرت آینده‌ای که دیگر هرگز نخواهد آمد.

این‌ها فقط چند نام در میان ده‌ها شهید غیرنظامی‌اند؛ قربانیانی که نه سلاحی در دست داشتند، نه سنگری داشتند، اما نام‌شان حالا در دل‌های بسیاری سنگر ساخته است.