وضعیت سلامت «حومه‌نشین‌ها» در مقایسه با «پایتخت‌نشین‌ها»
مطالعه‌ای در آمریکا برای «اثبات آثار سوء پرتاب جمعیت به حومه و حاشیه شهرها» انجام شده است که نشان می‌دهد، خانوارهایی که در شهرهای اطراف «شهر مادر» زندگی می‌کنند به علت آنکه، «ساعات زیادی در روز» را مجبور به «رفت و آمد بین حومه و مرکز برای رفتن به محل کار و برگشتن به محل سکونت» هستند، «وقت کمی برای ورزش و پیاده‌روی و رسیدن به خود» دارند.
به گزارش تجارت‌نیوز، این فقر زمان زندگی حومه‌نشین‌ها باعث می‌شود، «سلامت آنها به خطر بیفتد».
حومه‌نشینی یا توسعه منفصل شهرها مورد نقد «مرکز پژوهش‌های مجلس» بوده و هست.
این نقد یکبار در سال 1401، بار دیگر در سال 1402 و اخیراً هم برای بار سوم مطرح شده است.
مسکن‌مهر در حومه تهران، مسکن‌ملی هم در همین شهرهای پیرامونی احداث شده است اما کارشناسان شهرسازی معتقدند، «حومه‌ها به خوابگاه تبدیل شده‌اند» چون فقط ساختمان مسکونی دارند و شغل و خدمات رفاهی ندارند.
ارتباط واضحی بین پراکندگی شهری و سطوح اپیدمی چاقی و افزایش بیماری‌های مزمن مرتبط با کم‌تحرکی وجود دارد.
در مطالعه‌ای در آمریکا، شاخص پراکندگی شهری با ویژگی‌های سلامتی بیش از 200 هزار فرد ساکن در 448 شهر حومه‌ای بررسی و مشخص شد «افراد ساکن در شهرهای با رشد پراکنده، بیشتر رانندگی و احتمالا کمتر پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری می‌کنند، درنتیجه وزن بیشتری دارند».
پراکندگی شهری همچنین آلودگی‌هوا را از طریق افزایش آلاینده‌های اکسید نیتروژن، هیدروکربن‌ها، ازن و ذرات معلق افزایش می‌دهد و بیماری‌های فشار خون و سرطان را به همراه دارد.
منبع :
دنیای اقتصاد