سطح کیفی کارهای فنی در شهرستان به اندازه پایتخت است؛ چالش‌های صداگذاری
به گزارش خبرنگار مهر، سریال «دستچین» به کارگردانی مصطفی آزاد که به تازگی از شبکه دو به پایان رسید داستان جوان سبزواری را روایت کرد که در آستانه برگزاری مراسم عروسی‌اش با مشکلات مختلفی مواجه می‌شود. این سریال فضایی کمدی داشت و با حضور بازیگرانی چون هادی عامل هاشمی، لاله صبوری و … در ۸ قسمت از شبکه دو سیما پخش شد.
سلمان ابوذر صداگذار سریال «دستچین» درباره همکاری خود با این مجموعه که بخش هایی از آن در مشهد تصویربرداری شده است به خبرنگار مهر بیان کرد: تا امروز در پروژه‌های متعددی همکاری داشته‌ام که از جمله آنها می‌توان به سریال «جانان» که از شبکه دو پخش شد، مستند «نفس» و سریال «جایی برای همه» اشاره کرد. علاوه بر اینها صداگذاری پروژه های مختلف فیلم کوتاه را بر عهده داشته ام.
ابوذر درباره همکاری با سریال های پایتخت اظهار کرد: من سطح کیفی کار خود را به استانداردی قابل رقابت با صداگذاران شناخته‌شده رسانده‌ام، با این حال شاید برخی کارگردانان و تهیه‌کنندگان در پروژه های خارج از پایتخت و در شهرستان ها کمتر به عوامل حرفه ای این شهرها اعتماد می کنند و همچنان پروژه‌های خود را به صداگذاران پایتخت می‌سپارند.
وی اضافه کرد: چالشی که این میان وجود دارد حجم کار عوامل پروژه ها در پایتخت است که به طور مثال باعث شده برخی به دلیل حجم بالای فعالیت‌ها، پروژه‌های متعلق به شهرستان و کارگردانان تازه‌کار را به دستیاران خود واگذار کنند که این موضوع علاوه بر کاهش کیفیت، هزینه بیشتری نیز به همراه دارد. با این حال دغدغه اصلی خودم این است که بتوانم این حرفه را در مشهد به طور جدی جا بیندازم و در این شهر فعالیت کنم.
ابوذر در ادامه درباره صداگذاری در سریال‌ها و فیلم‌ها بیان کرد: صداگذاری در فیلم و سریال تفاوت‌هایی دارد که بیشتر به نگاه کارگردان، محتوای فیلمنامه و میزان اختیارات واگذار شده به صداگذار بستگی دارد. با این حال، روند کار در سریال‌ها معمولاً روتین‌تر است و فرصت بیشتری برای شناخت دیدگاه کارگردان فراهم می‌کند. در این پروژه هم در هماهنگی با مصطفی آزاد کارگردان مجموعه توانستیم به روند مناسبی برسیم.
وی با اشاره به چالش های این حرفه عنوان کرد: چالش اصلی صداگذاری در سریال‌ها معمولاً ناشی از کمبودهای موجود در صدابرداری است. در بسیاری از موارد به دلیل کمبود زمان، صرفه‌جویی در هزینه‌ها یا محدودیت‌های فنی و همچنین در مواردی که فقط تصویر داریم ناچار هستیم صداهای مورد نیاز را طراحی و جایگزین کنیم. به باور من، صداگذاری همچون لباسی برای اثر است؛ شاید در نگاه نخست چندان به چشم مخاطب نیاید، اما ضعف در آن می‌تواند بنیان یک پروژه را متزلزل کند.