راهبرد؛ صدای متفاوت رسانه ملی در بزنگاه‌های استراتژیک
۱۹:۲۰ – ۱۹ تير ۱۴۰۴
باشگاه خبرنگاران جوان؛ علی محسنی – در شرایطی که رسانه‌ها بیشتر به بازتاب اخبار روزمره می‌پردازند، برنامه «راهبرد» با نگاهی تحلیلی و روایتی استراتژیک وارد میدان شده است. سیدمهدی موسوی، سردبیر این برنامه از شبکه یک سیما، در گفت‌وگویی اختصاصی، از پشت صحنه تولید، اهداف کلان و آینده این برنامه سخن می‌گوید.
روایتِ هدف؛ چرا «راهبرد» شکل گرفت؟
ایده تولید برنامه «راهبرد» از خلأیی واقعی در رسانه ملی آغاز شد: نبود برنامه‌ای که در بزنگاه‌های حساس کشور، تحلیلی عمیق، روشمند و مبتنی بر افق‌سازی ارائه دهد. سیدمهدی موسوی در این‌باره می‌گوید: «نمی‌خواستیم صرفاً یک میز گفت‌و‌گو بسازیم؛ هدف ما تبیین و روشنگری بود. اینکه بتوانیم گفت‌وگویی جدی درباره مسیر آینده کشور فراهم کنیم، نه اینکه فقط به تحلیل رویداد‌های روز اکتفا کنیم.» او تأکید می‌کند که همراهی مدیران شبکه یک سیما نقشی کلیدی در تحقق این ایده داشت: «اگر آن حمایت‌ها نبود، قالب متفاوت این برنامه شاید هرگز اجرا نمی‌شد.»
تحلیل فراتر از خبر؛ ساختاری چندلایه برای روایتی چندبُعدی
ساختار برنامه بر سه پایه طراحی شده: گفت‌وگوی فکری، روایت راهبردی، و خط محتوایی شفاف. اما فراتر از آن، «راهبرد» تلاش کرده با آیتم‌های مکمل، به موضوعات عمق ببخشد.
برای مثال، آیتم‌هایی با مشارکت اندیشمندان بین‌المللی نشان می‌دهد که مسئله ایران، ابعادی منطقه‌ای و جهانی دارد. یا در بخش «ارائه»، رژیم صهیونیستی از جنبه‌های سیاسی، رسانه‌ای، روانی و امنیتی به‌طور منظم تحلیل می‌شود.
موسوی در این‌باره می‌گوید: «ما صرفاً به نقد یا توصیف وضعیت نپرداختیم؛ سعی کردیم در گفت‌و‌گو‌ها به سمت راهکار و تحلیل پیش برویم. مهمانان هم براساس توان تحلیلی و تجربه انتخاب می‌شوند، نه صرفاً براساس گرایش سیاسی.»
تصویر ایران؛ نه‌فقط یک بازیگر نظامی
یکی از رویکرد‌های شاخص برنامه، تمرکز بر تصویر تمدنی ایران در منطقه است. موسوی تأکید می‌کند که «راهبرد» روایت کلیشه‌ای قدرت را کنار گذاشته و بر جنبه‌های فرهنگی، معنایی و گفتمانی جمهوری اسلامی تمرکز کرده است: «ایران نه‌فقط در میدان نظامی، بلکه در حوزه گفتمان و اقتدار نرم هم بازیگری تأثیرگذار است. راهبرد سعی کرده این تصویر را با ریشه‌های تمدنی انقلاب اسلامی گره بزند.»
چالش‌ها و بازخوردها؛ تعادلی دشوار، اما ضروری
برنامه با محدودیت‌ها و حساسیت‌هایی همراه بوده است، به‌ویژه به‌خاطر موضوعات خاص و مهمانان متنوع. موسوی تأکید می‌کند که تیم تولید همواره تلاش کرده در «لبه تعادل» حرکت کند: «نه بی‌تفاوت بودیم، نه بی‌پروا. این ویژگی برنامه باعث شد فعلاً به‌صورت ضبطی پخش شود، اما ممکن است در آینده به شکل زنده ادامه یابد.»
بازخوردها نیز به گفته موسوی، قابل‌توجه بوده‌اند؛ چه از سوی مسئولان فرهنگی، چه روزنامه‌نگاران، و چه عموم مردم. «مثلاً بعد از گفت‌و‌گو با دکتر مهاجرانی، بازخوردها بسیار گسترده و متنوع بود؛ از تحسین تا نقد.»
برای مخاطبی که می‌خواهد بفهمد
مخاطب «راهبرد» فقط نخبگان نیستند، بلکه همه کسانی‌اند که به‌دنبال فهم عمیق‌تر از وضعیت کشور هستند. موسوی این‌گونه توصیف می‌کند: «برنامه را برای آن کسی ساختیم که جنگ را حس کرده، اما می‌خواهد بیشتر بداند, دانشجو، معلم، طلبه، یا حتی بازنشسته‌ای کنجکاو.»
افق آینده؛ تحلیل در خدمت نیاز زمان
سردبیر «راهبرد» امیدوار است که این برنامه ادامه پیدا کند، اما تأکید دارد که تولید آن تنها در صورت احساس ضرورت رسانه‌ای ادامه خواهد داشت: «راهبرد فقط یک محصول تولیدی نیست؛ تابع نیاز زمان و ضرورت‌های ملی است.»
او همچنین وعده می‌دهد که برنامه در آینده به مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز ورود خواهد کرد-اما نه در قالب خبری، بلکه با همان رویکرد گفتمان‌محور.
پیام پایانی؛ وطن را باید فهمید
در پایان، موسوی می‌گوید اگر بخواهد پیام برنامه را در یک جمله خلاصه کند، این است: «وطن را باید فهمید. وطن فقط جغرافیا نیست. ما باید روایت خودمان را از ایران بسازیم؛ روایتی که هم از گذشته دفاع می‌کند، هم برای آینده افق دارد. راهبرد آمده تا این فهم را ممکن کند.»
نکته آخر؛ نگاه رسانه عوض نشده، فقط بهتر دیده شده
در پاسخ به برخی انتقادات مبنی بر تغییر رویکرد رسانه ملی، موسوی توضیح می‌دهد: «افراد با دیدگاه‌های متنوع پیش از راهبرد هم در رسانه حاضر می‌شدند؛ فقط حالا، به دلیل شرایط جدید و تمرکز بیشتر مخاطبان، این رویکرد بیشتر به چشم آمده. نه سیاست عوض شده، نه نگاه به گفت‌و‌گو؛ فقط تلاش‌ها بهتر دیده شده‌اند.»