نماد «توحش» اسرائیل در ایران
رئیس خانه فرهنگ ایران در لاهور شهادت کودکان در حمله رژیم صهیونیستی به خاک وطن را مصداق توحش و نهایت قساوت قلب این رژیم توصیف کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست ادبی «رایان؛ جگرگوشه ایران» در محکومیت جنایت هولناک رژیم صهیونیستی در طول جنگ 12 روزه در به شهادت رساندن کودکان با یادی از کوچک‌ترین شهید این جنگ تحمیلی، یاران قاسمیان، شب گذشته 24 تیرماه، با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و ادب کشورهای ایران، افغانستان، پاکستان، و هند با اجرا و دبیری سید مسعود علوی‌تبار از سوی گروه بین‌المللی هندیران برگزار شد.
در این نشست شاعرانی چون علیرضا قزوه، ایرج قنبری، سید مهدی بنی هاشمی، رسول شریفی، سید مسعود علوی تبار، علی مزمل لاهوری، مهدی باقرخان، نغمه مستشار نظامی، نگین نقیبی، عظمی زرین نازیه، زهرا پرویزی، نجمه بنائیان بروجنی، شهلا کلبعلی، فاطمه شکل آبادی، مینا و ملیکا سلطانی پور، و صبا فیروزی حضور داشتند.
اصغر مسعودی، رئیس خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در لاهور، در ابتدای این مراسم در بخشی از سخنان خود گفت: جهان امروز شاهد یکی از بی‌سابقه‌ترین و بی‌شرمانه‌ترین جنایات قرن است؛ جنایتی که به‌وسیله یک رژیم نامشروع و تروریستی رقم خورد. امروزه، رژیم صهیونیستی با بمباران خانه‌ها و قتل دسته‌جمعی کودکان در فلسطین، غزه، لبنان، سوریه و حالا در ایران، دقیقاً همان‌گونه عمل می‌کند که در جاهلیت دختران بی گناه را در گور پنهان می‌کردند.
وی ادامه داد: رژیم صهیونیستی، با حمایت شیطانی آمریکا و سکوت مرگبار مدعیان حقوق بشر، این‌بار نه در غزه و قدس، که در قلب ایران، دستان خون‌آلود خود را به خون کودکان ایرانی آغشته کرد. کشتار بی‌دلیل، حملات بزدلانه، هدف‌گیری مردم بی‌دفاع و… سند ننگی است برای کسانی که ادعای تمدن و آزادی دارند. حمله نظامی مستقیم رژیم صهیونیستی به خاک ایران و هدف‌گیری غیرنظامیان، به‌ویژه کودکان، سند جنایت و رسوایی اسرائیل است.
اصغر مسعودی اضافه کرد: در حملات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی کوچک‌ترین شهید، رایان قاسمیان به شهادت رسید. شهادت این شهید دو ماهه، نهایت قساوت اسرائیل را بیان و فریاد رسوایی غرب را به تصویر می‌کشد. طبق قوانین بین‌المللی، هدف قرار دادن مناطق مسکونی و قربانی کردن کودکان، مصداق کامل جنایت علیه بشریت است؛ با این حال پرسش اینجاست که چرا شورای امنیت سازمان ملل سکوت کرده و رسانه‌های غربی صدایشان درنمی‌آید؟
به گفته این فعال فرهنگی؛ کشتن کودکان، اعلام جنگ آشکار علیه انسانیت، قوانین بین‌المللی و حقوق اولیه بشر است و سکوت جامعه جهانی، نه تنها نشانه بی‌کفایتی، بلکه تأییدی غیرمستقیم بر جنایت است.
او ادامه داد: کشتن کودکان، مصداق ظلم، شرک، جاهلیت، و نقض حقوق بشر الهی است؛ نشانه سقوط اخلاقی یک حکومت و یک ملت است. وقتی صدای انفجار، خانه‌ای را لرزاند و گهواره‌ای زیر آوار خاکستر شد و صدای یاری رایان به گوش رسید، تاریخ متوقف شد، تا نامی کوچک اما آسمانی در آن ثبت شود. شهید دوماهه شهید رایان قاسمیان نوزادی که هنوز زبان نگشوده بود، اما به یاری کشورش ایران شتافت و با شهادتش، رساترین فریاد را بر سر مدعیان حقوق بشر فریاد زد.
سید حکیم بینش، شاعر و پژوهشگر از افغانستان، از دیگر سخنرانان این نشست بود. او با بیان اینکه کودک‌کشی رژیم صهیونیستی در جنگ 12 روزۀ تحمیلی این رژیم علیه ایران، کارنامۀ جنایات او را سیاه‌تر کرده است، گفت: دیدیم که نزدیک به 40 کودک در ایران پرپر شدند؛ کودکانی که آرزوهای بزرگ و زیبا برای جهان‌شان داشتند. کودکانی که در دلنوشته‌ها و نقاشی‌های‌شان فردای زیبای ایران و جهان را نقاشی کرده بودند. یکی از آن کودکان رایان قاسمیان است. رایان، کوچک‌ترین شهید این جنگ 12 روزه است. پسر دوماهه‌ای که به همراه پدر و مادرش شربت شهادت نوشید. البته گوارایش این شهادت؛ ولی او می‌توانست سال‌ها زندگی کند و روزی‌اش از این دنیا را ببرد و افتخار بیافریند.
سید حکیم بینش اضافه کرد: قصۀ رایان قاسمیان و کودکانی که در ایران و غزه به شهادت رسیدند ادامه قصه کودکان شهید افغانستان است. در افغانستان کودکان و نوجوانان زیادی بر اثر درنده خویی استکبار جهانی پرپر شدند. روزی نبود که آمریکا دست به جنایتی نزند. تاریخ به خوبی به یاد می‌آورد که آمریکا سنگین‌ترین بمب‌ها را بر روی مردم بی‌دفاع و مظلوم افغانستان ریخت، عروسی‌ها و تجمع‌ها را بمباران و کودکان و زنان و مردم بی‌گناه را به خاک و خون کشید. تاریخ هرگز جنایات آمریکا و همپیمانان خون‌آشام او را از یاد نمی‌برد.
بخش دیگر این مراسم به ارائه سروده‌های شاعران اختصاص داشت که تعدادی از آن را می‌توانید در ادامه بخوانید:
علیرضا قزوه
تو ای رایان شهید کشور ما
خیالت مونده در چشم تر ما
همین دیروز اینجا کربلا شد
تو هم بودی علی اصغر ما
***
نغمه مستشار نظامی
گلاب از غنچه می‌گیرید؟ هیهات
فغان از ظلم آه از این جنایات
کبوتر بچه در آتش بسوزد
جهان ساکت بماند؟ کو مکافات
***
پروانه نجاتی
لالا لا؛ لا؛ لالا رایان نازم
شهید کوچکم بی تو چه سازم
برای آنکه کودک‌کش نخنده
غمم رو می‌برم رو جانمازم
***
نجمه پور ملکی
دردی ولی درمان تو را بیچاره خواهد کرد
هذیان نگو، هذیان تو را بیچاره خواهد کرد
آغاز کن با اسم رمز ” ملتی چون شیر”!
اما بدان پایان تو را بیچاره خواهد کرد
افسانه نیل و فرات افسانه‌ای جعلی است
بیچاره! این جریان تو را بیچاره خواهد کرد
شورای حکّام از همین حالا پریشانند
شب‌های بمباران تو را بیچاره خواهد کرد
اسباب‌بازی‌های یک دختر شده خاکی
ای بی‌خرد! ایران تو را بیچاره خواهد کرد!
زورت به نوزاد دوماهه می‌رسد اما
خون همین رایان تو را بیچاره خواهد کرد
” آئینه وقتی بشکند تکثیر خواهد شد”
تکثیر سرداران تو را بیچاره خواهد کرد
خون سلامی‌ها و حاجی زاده‌ها یک روز
انصار و اعوان تو را بیچاره خواهد کرد
ایران پر از عباسی و فقهی و تهرانچی است
نسل همین مردان تو را بیچاره خواهد کرد
رمز علی بن ابیطالب(ع) که می‌آید
از قله ایمان تو را بیچاره خواهد کرد
این مارش پیروزی میان مسجد الاقصی
وقت سحرگاهان تو را بیچاره خواهد کرد
از راه باب المندب و از تنگه هرمز
دریایی از طوفان تو را بیچاره خواهد کرد
فتاح و خرمشهر و خیبر، نام هایی که
هر لحظه در میدان تو را بیچاره خواهد کرد
در انتظار جمعه نصری دگر هستیم
این وعده قرآن تو را بیچاره خواهد کرد
جشن غدیر ما عزا هرگز نخواهد شد
چون حیدر دوران تو را بیچاره خواهد کرد
***
کمیل کاشانی
در آغوش خدا پرواز کردی
شکوه وصل را آغاز کردی
لالایی خواند در گوشت شهادت
چقدر آرام خواب ناز کردی
***
قاسم بای
ماه بودند و ماه کشته شدند
همه در زادگاه کشته شدند
ماه، مهیا، سهیل و یاران اند
کودکانی که آه! کشته شدند
عده ای در میان گهواره
عده‌ای بین راه کشته شدند
به شهادت قسم شهید شدند
گرچه گفتیم گاه کشته شدند
سازمان‌های لال! می‌بینید؟!
غنچه‌های پگاه کشته شدند
سخت کودک‌کش است اسرائیل
پس مگو اشتباه کشته شدند
کودکان غیور ایرانم
به کدامین گناه کشته شدند؟
***
سیده کبری حسینی بلخی (افغانستان)
آلاله من! چه روسپیدت کرده؟
پرپرشده‌ام! که ناامیدت کرده؟
از شانه بریده باد دستانی که
در سنّ دو ماهگی شهیدت کرده
***
فاطمه ناظری
الهی گر بگیرد قلب دشمن
نهاده آتشی در باغ وخرمن
به جای جامه رنگین وگلدار
کفن پوشیده بر تن کودک من
***
عمادالدین ربانی
ازین ظلم و ستم فریاد فریاد
از آهم کاخ ظالم واژگون باد
تو را می‌دید هر کس کودک من
به یاد غربت اصغر می‌افتاد
انتهای پیام/