قتل سیستماتیک روزنامه‌نگاران در غزه
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، درست هنگامی که جامعه روزنامه‌نگاری غزه گمان می‌کرد اوضاع نمی‌تواند بدتر شود، نیروهای اشغالگر بنیامین نتانیاهو روز یکشنبه بار دیگر دست به قتلی خونسردانه زدند؛ این بار خبرنگاران الجزیره، «انس الشریف» و «محمد قریقه»، به همراه تصویربرداران «ابراهیم زاهر»، «محمد نوفل» و همکارانشان. آن‌ها در چادری رسانه‌ای در نزدیکی بیمارستان الشفاء پناه گرفته بودند که با یک حمله مستقیم کشته شدند.
ماشین جنگی اسرائیل، در مسیر شتاب‌گرفته‌ی هدفِ اعلام‌شده‌اش یعنی اشغال غزه، در هدف قرار دادن روزنامه‌نگاران هیچ‌گونه خویشتنداری نشان نداد و آشکارا کنوانسیون‌های بین‌المللی را نقض کرد. تاکنون در این جنگ، ۲۳۸ روزنامه‌نگار کشته شده‌اند. جنگ علیه غزه به مرگبارترین درگیری برای خبرنگاران و کارکنان رسانه‌ای در حافظه معاصر تبدیل شده است، به‌طوری‌که سال ۲۰۲۴ بیشترین شمار کشته‌شدن روزنامه‌نگاران ـ عمدتاً به دست نیروهای اسرائیلی ـ را ثبت کرده است. این هدف‌گیری و حذف سازمان‌یافته روزنامه‌نگاران نه فقط یک تراژدی محلی یا منطقه‌ای، بلکه نقض فاجعه‌بار هنجارهای بین‌المللی درباره حفاظت از خبرنگاران در مناطق جنگی است و نشانه‌ای است از فروپاشی مسئولیت اخلاقی جهانی در محافظت از کسانی که برای روشن کردن حقیقت جنگ، همه چیزشان را به خطر می‌اندازند.
غزه تنها جایی نیست که روزنامه‌نگاران زیر فشار هستند. تهدید، ارعاب و خشونت مرگبار علیه آن‌ها در حال افزایش است. اما آنچه جنایات اسرائیل را متمایز می‌کند، مصونیت کامل نیروهای اشغالگر در قتل روزنامه‌نگاران و بی‌تفاوتی رهبران به‌اصطلاح «جهان آزاد» است. شوکه‌کننده‌تر زمانی است که برخی رسانه‌ها ادعاهای دروغین رژیم اسرائیل علیه روزنامه‌نگاران هدف قرارگرفته را بدون راستی‌آزمایی تکرار می‌کنند.
در هر مقیاسی، این خطرناک‌ترین دوره برای روزنامه‌نگاران در تاریخ معاصر است. خبرنگاران تنها به‌خاطر انجام وظیفه عمومی‌شان ـ شهادت دادن و گفتن حقیقت ـ تهدید، آزار و کشته می‌شوند. در سراسر جهان، خطرات برای خبرنگاران در مناطق جنگی شدت یافته است. در سال ۲۰۲۳ به‌طور میانگین هر چهار روز یک خبرنگار یا کارمند رسانه‌ای کشته شد. در ۲۰۲۴، این آمار به یک نفر در هر سه روز رسیده است که بیشتر آن‌ها به دست نیروهای اسرائیلی کشته شده‌اند. خبرنگاران غزه، خبرنگاران اعزامی بین‌المللی نیستند؛ آن‌ها بومی هستند ـ کسانی که زمین، مردم و داستان‌ها را به‌خوبی می‌شناسند. آن‌ها فقط گزارشگر تراژدی غزه نیستند، بلکه خود در دل آن زندگی می‌کنند.
این موج خشونت علیه روزنامه‌نگاران نه تصادفی است و نه موردی. بخشی است از روندی گسترده و نگران‌کننده: خاموش کردن سیستماتیک رسانه‌ها، اغلب به دست خودکامگان و رژیم‌هایی که می‌خواهند جنایاتشان را در تاریکی پنهان کنند. این باید همه ما را وحشت‌زده کند. این حمله، نه‌تنها به خبرنگاران، بلکه به حق دانستن و فهمیدن عمق رنج انسانی و امکان پاسخ‌گو کردن قدرتمندان از سوی کل افکار عمومی جهان است.
علاوه بر کشتار بیش از ۲۳۰ خبرنگار، اسرائیل اکنون از گرسنگی دادن به‌عنوان سلاح استفاده می‌کند و روزنامه‌نگاران را تا مرز بی‌هوشی از گرسنگی پیش میبرد. در الجزیره، ما همکاران و اعضای خانواده آن‌ها را در غزه از دست داده‌ایم؛ آخرین مورد، قتل انس الشریف و همکارانش بود که شمار خبرنگاران کشته‌شده شبکه ما را به ۹ نفر رساند. همکاران ما ناچار شده‌اند نه‌تنها از فجایع علیه غیرنظامیان، بلکه از حملات مستقیم علیه کسانی که تنها سلاحشان میکروفون یا دوربین است، گزارش دهند.
با وجود این، ما بر ادامه وظیفه حرفه‌ای خود پافشاری می‌کنیم. با وجود تلاش‌های اسرائیل برای کور کردن ما و جهان، ما متعهد به گزارش نسل‌کشی در حال وقوع هستیم. بی‌وقفه برای تقویت تیم‌ها و وفاداری به مخاطبان جهانی‌مان که حق دارند آگاه باشند، کار خواهیم کرد. اما این کار نیازمند همبستگی بین‌المللی و اعمال فشار کامل بر اسرائیل برای توقف هدف قرار دادن و کشتن خبرنگاران و فراهم‌کردن دسترسی آزاد رسانه‌های بین‌المللی به نوار غزه است.
جامعه جهانی باید فوری و قاطعانه عمل کند تا از خبرنگاران محافظت کرده و امنیت کسانی را که برای اطلاع‌رسانی به جهان درباره فاجعه انسانی و نسل‌کشی در غزه جانشان را به خطر می‌اندازند، تضمین کند. خبرنگاران باید بتوانند بدون ترس از خشونت، وظایف خود را انجام دهند. هر چیز کمتر از این، خیانتی است به اصول بنیادین آزادی بیان.
ما وظیفه داریم صدای روزنامه‌نگاران شجاع غزه را تقویت کنیم. کار آن‌ها صرفاً مستندسازی نیست؛ آن‌ها نخستین پیش‌نویس تاریخ را می‌نویسند؛ تاریخی که آیندگان با آن هولناک‌ترین نسل‌کشی تلویزیونی قرن بیست‌ویکم را مطالعه خواهند کرد. دسترسی به اطلاعات معتبر درباره جنگ‌ها و درگیری‌ها یک تجمل نیست؛ ضرورتی است برای سلامت جوامع جهانی، حفاظت از حقوق بشر و تلاش بین‌المللی برای پاسخ‌گویی مرتکبان جنایات جنگی. وقتی روزنامه‌نگاران ساکت شوند، همه ما در برابر اطلاعات نادرست، تبلیغات و سوءاستفاده بی‌مهار از قدرت آسیب‌پذیرتر می‌شویم.
ما در یک بزنگاه تاریخی هستیم. اگر جهان همچنان قتل، گرسنگی دادن و آزار روزنامه‌نگاران را تحمل کند، نه‌فقط روزنامه‌نگاری، بلکه پاسخ‌گویی، دموکراسی و امکان آینده‌ای عادلانه‌تر نیز آسیب خواهد دید. چارچوب قانونی بین‌المللی برای حفاظت از خبرنگاران در جنگ باید فوراً تقویت و اجرا شود و دولت‌ها باید برای نقض آن پاسخ‌گو باشند.
جامعه جهانی روزنامه‌نگاری، و در واقع کل جهان، مسئولیتی عظیم بر دوش دارد. شجاعت، تعهد و فداکاری روزنامه‌نگاران در غزه چیزی کمتر از حمایت کامل و دفاع بی‌وقفه ما را نمی‌طلبد. بی‌عملی ما در تاریخ به‌عنوان یک شکست بزرگ در حفاظت از کسانی که در خط مقدم حقیقت ایستادند، ثبت خواهد شد.
منبع: گاردین
5959