نقد و بررسی بازی Rainbow Six Siege X

گیمفا

با شروع دوره‌ای جدید برای موفق‌ترین عنوان چندنفره یوبیسافت، یعنی Tom Clancy’s Rainbow Six Siege، طرفداران انتظار بهبودهای قابل توجه‌ای را داشتند. امروز می‌خواهیم نگاهی به این عنوان داشته باشیم و ببینیم آیا یوبیسافت توانسته حداقل به قسمتی از وعده‌های خود عمل کند یا خیر.

یکی از ملموس‌ترین تغییرات در Siege X، عمیق‌تر شدن لایه‌های تعامل با محیط است. تخریب‌پذیری همواره یکی از ارکان اصلی Siege بوده، اما افزودن عناصر جدیدی چون کپسول‌های آتش‌نشانی و لوله‌های گازی که با شلیک آتش می‌گیرند، این ویژگی را به پویاترین شکل خود ارتقاء داده است. برای مثال، شلیک به یک کپسول آتش‌نشانی می‌تواند با ایجاد دودی موقت و غلیظ، یک موقعیت حساس را به نفع شما تغییر دهد. یا لوله‌های قرمز رنگ گاز پس از آسیب دیدن، شعله‌ای قوی درست می‌کنند که آسیب چشمگیری به اپراتورها وارد کرده و بعد از مدتی، مانند تله‌های از پیش کار گذاشته شده عمل می‌کنند که هم مهاجمان و هم مدافعان می‌توانند از آن‌ها بهره ببرند. این تغییرات، عمق استراتژیک بازی را به شکل معناداری افزایش داده و بازیکنان را وادار می‌کند تا علاوه بر دشمنان، به محیط اطراف خود نیز به عنوان یک متغیر کلیدی در هر درگیری توجه کنند. این حرکت نشان می‌دهد که یوبیسافت درک درستی از هسته گیمپلی بازی داشته و به جای افزودن مکانیک‌های بی‌ربط، ستون‌های اصلی آن را تقویت کرده است.

در کنار این تعاملات محیطی، سیستم Repel (حرکت با طناب) نیز دستخوش بهبودهای قابل توجه‌ای شده است. آویزان شدن با طناب از ارتفاعات مختلف که پیش از این یکی از کندترین و آسیب‌پذیرترین بخش‌های گیمپلی برای مهاجمان بود، اکنون به شکلی چشمگیر روان‌تر، سریع‌تر و کارآمدتر شده است. قابلیت دویدن روی دیوارها و دور زدن گوشه‌های ساختمان، نه تنها حس کنترل و تسلط بر شخصیت را بهبود بخشیده، بلکه به مهاجمان اجازه می‌دهد تا با سرعت و انعطاف بیشتری به مواضع تیم دشمن نفوذ کنند. این تغییری بود که شاید تا پیش از تجربه آن، جای خالی‌اش را حس نمی‌کردیم، اما اکنون بازگشت به سیستم قدیمی تقریباً غیرقابل تصور است و به وضوح گیمپلی یم مهاجم را یک پله ارتقا داده.

شاید هوشمندانه‌ترین تغییر در ساختار رقابتی بازی، بازنگری کامل در سیستم Pick & Ban باشد. حذف فاز طولانی بن کردن در ابتدای مسابقه و جایگزینی آن با یک فاز بن سریع و همزمان در ابتدای هر راند، یک تصمیم جسورانه و موفق بوده است. این رویکرد به نوعی تیم‌ها را مجبور می‌کند تا استراتژی خود را به صورت پویا و متناسب با رقبا تنظیم کنند. این سیستم که تا سه راند از بازی ادامه می‌یابد و سپس اپراتورهای ممنوعه ریست می‌شوند، بازیکنان را از وابستگی بیش از حد به یک یا دو اپراتور رها می‌کند و مهارت واقعی، یعنی تطبیق‌پذیری و تسلط بر اپراتورهای مختلف، را به میدان می‌آورد. این تغییر، عمق تاکتیکی رقابت‌های Ranked را به شکل قابل توجه‌ای افزایش داده و تمایزدهنده بازیکن برتر واقعی از کسی است که تنها به یک اپراتور و استراتژی تکیه می‌کند.

اما در حوزه سمعی و بصری، ارزیابی پیشرفت‌های Siege X کمی خاکستری و پیچیده‌تر است. با وجود وعده‌های متعدد، بهبودهای گرافیکی آن‌قدرها هم قابل توجه نیستند؛ تا جایی که اگر دو تصویر از نسخه قدیم و جدید را کنار هم قرار ندهیم، شاید متوجه تفاوت بافت‌های محیطی نشوید. همچنان مدل‌سازی ضعیف کاراکترها و اسکین‌های مضحکی که با اتمسفر جدی بازی همخوانی ندارند، ذوق را کور می‌کنند. با این حال، پیشرفت در سیستم نورپردازی و سایه‌ها غیرقابل انکار است. مهم‌ترین دستاورد در این بخش، قابلیت دیدن سایه اپراتورها است. این ویژگی کوچک اما حیاتی، یک لایه استراتژی جدید به بازی اضافه کرده است. دیگر نمی‌توان با خیال راحت در گوشه‌ای کمین کرد، زیرا سایه شما ممکن است موقعیتتان را لو دهد. این مکانیک، بازیکنان را وادار به آگاهی بیشتر از محیط و نورپردازی آن می‌کند و چالش‌های جدیدی را می‌سازد.

در بخش صوتی نیز، با وجود تبلیغات گسترده برای بازسازی کامل سیستم صدا، تغییرات در عمل چندان محسوس نیستند، به جز یک مورد کلیدی، یعنی صدای پاها. تفکیک صدای پا روی سطوح مختلف مثل چوب یا فرش و نحوه پیچیدن صدا در فضاهای بسته، به شکل قابل توجه‌ای بهبود یافته است. این پیشرفت به تنهایی کمک شایانی به تشخیص موقعیت دشمنان کرده و گرفتن صدای پا را دقیق‌تر و قابل اتکاتر می‌کند. در کنار این‌ها، مدرنیزه شدن نقشه‌های کلاسیک مانند Clubhouse، Chalet ،Border،Bank و Kafe نیز به شکلی معقول و منطقی انجام شده و بدون ضربه زدن به بنیان و ساختار اصلی، ظاهری نو و جذاب به آن‌ها بخشیده است.

متاسفانه تمام تغییرات Siege X مثبت نبوده‌اند. حالت جدید Dual Front که به عنوان یک مود ۱۲نفره (6v6) معرفی شده، بزرگترین نقطه ضعف این آپدیت به شمار می‌رود. این حالت که به بازیکنان اجازه می‌دهد اپراتورهای مهاجم و مدافع را در یک تیم ترکیب کنند، در تئوری جذاب به نظر می‌رسد اما در عمل، تجربه‌ای پر از هرج‌ومرج و فاقد هویت است. DNA اصلی Rainbow Six، یعنی گیم‌پلی تاکتیکی، آهسته و مبتنی بر جمع‌آوری و پردازش اطلاعات، در این حالت از بازی جای خود را به یک درگیری بی‌هدف و شلوغ با قابلیت ریسپاون‌های (Respawn) متعدد داده است.

نقشه انحصاری این مود برای یک رقابت ۱۲ نفره، بیش از حد بزرگ و پیچیده طراحی شده و ساختار آن با فیزیک اپراتورهای R6 همخوانی ندارد. در طول تجربه آن حس می‌کردم که نسخه کند و خسته‌کننده یکی از مودهای چند نفره Call Of Duty را تجربه می‌کردم. Dual Front حتی به درد بازیکن‌های تازه‌وارد هم نمی‌خورد، زیرا درکی کاملاً اشتباه از ماهیت واقعی Siege پیدا خواهند کرد. در آخر و پس از چند دست بازی، هیچ رغبتی برای تجربه مجدد آن باقی نماند. ای کاش منابع صرف شده برای این حالت بازی، در جهت بهبود و گسترش حالت‌های وفادار به ساختار اصلی بازی به کار گرفته می‌شدند.

در نهایت، به تغییراتی می‌رسیم که اکوسیستم و آینده بازی را هدف گرفته‌اند. رایگان شدن بازی (Free-to-Play) به صورت سطح‌بندی شده مانند CS 2، بهترین تصمیمی بود که یوبیسافت می‌توانست برای تضمین بقای Siege بگیرد. با ارائه دسترسی رایگان به حالت‌های Quick Match ،Unranked و Dual Front در کنار ۲۶ اپراتور پایه، درهای بازی به روی مخاطبان جدید باز و با پولی باقی ماندن حالت رنک و Cup، کیفیت مسابقات رقابتی حفظ شده‌ است. این مدل، نه تنها به پویایی جامعه بازیکنان کمک شایانی کرده و سرعت Matchmaking را در حالت‌های کژوال افزایش داده، بلکه به بازیکنان جدید فرصت می‌دهد تا پیش از سرمایه‌گذاری مالی، با بازی آشنا شوند. محدودیت عدم دسترسی به حالت Ranked تا لِوِل ۵۰ که از قبل در بازی وجود دارد، این توفیق اجباری را برای بازیکنان فراهم می‌آورد تا ابتدا با کلیت بازی آشنا شده و سپس در صورت تمایل، با خریداری آن به بخش رقابتی نیز دسترسی پیدا کنند.

در کنار این، بهبودهایی مانند طراحی منوی کاربرپسندتر، بهبود پولیگان‌ها (Polygon) برای دقیق‌تر شدن اصابت تیرها به حریف و افزودن Communication Wheel، تجربه کاربری را به شکل محسوسی ارتقا داده‌اند. این چرخ ارتباطی، ابزاری فوق‌العاده برای بازیکنانی است که تمایلی به استفاده از چت صوتی یا متنی ندارند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به سرعت و به شکلی موثر، با هم‌تیمی‌های خود ارتباط برقرار کنند. سیستم ضدتقلب جدید R6 Shield Guard نیز قدم‌های مثبتی در جهت سالم‌سازی محیط بازی است، هرچند برای قضاوت نهایی در مورد کارایی آن هنوز کمی زود است و بازخوردهای اولیه کاربران حاکی از آن است که تا رسیدن به رضایت حداکثری راه درازی در پیش دارد.

Rainbow Six Siege X

یوبیسافت در تبلیغات خود برای Siege X کمی غلو کرده بود. اگر با انتظار یک تحول اساسی وارد بازی شوید، ممکن است کمی ناامیدتان کند. با این حال چنین سطح بالایی از پشتیبانی و تعهد، از دید هر گیمری جذاب و قابل تحسین خواهد بود. Siege X یک آپدیت حجیم است که بسیاری از جنبه‌های کلیدی بازی را بهبود بخشیده، اما همچنان تعدادی از مشکلات ریشه‌ای مانند عدم ثبات کامل سرورها یا چالش‌های همیشگی در توازن اپراتورها (حتی با وجود تغییراتی همانند آنچه در Clash دیده‌ایم) پابرجا هستند. این به‌روزرسانی می‌توانست در زمینه‌های بصری و حالت‌های جدید بهتر از آنچه توسط Dual Front ارائه شد عمل کند، اما به عنوان کسی که مسیر طولانی این بازی را از اولین بتا تا به امروز دنبال کرده، Rainbow Six Siege X را در جایگاهی قابل احترام می‌بینم که نشان می‌دهد این بازی هنوز زنده، پویا و با پتانسیل است.

نکات مثبت:

• رایگان شدن بخش‌های کژوال
• سیستم Pick & Ban جدید
• بهبود افکت‌های صدای پا و سایه‌پردازی اوپراتورها
• برخی تغییرات کاربردی گیمپلی (مانند سیستم Repel)
• مدرنیزه شدن مپ‌های قدیمی

نکات منفی:

• ضعف بصری مدل‌های گرافیکی اوپراتورها
• عدم وجود حالت بازی جدید جذاب
• برخی تغییرات ریشه‌ای و غیرضروری اوپراتورها
• عملکرد مبهم سیستم ضدتقلب

۷.۹

این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است

راهنمای بررسی و امتیازدهی گیمفا