منصور بزرگر: آمریکا در المپیک منتظر کشتی ماست!
به گزارش “ورزش سه”، تیم ملی کشتی آزاد ایران در مسابقات قهرمانی جهان توانست به عنوان قهرمانی برسد؛ افتخاری که واکنش بسیاری از بزرگان این رشته را به همراه داشت. در همین ارتباط، منصور برزگر، یکی از پرافتخارترین مربیان تاریخ کشتی ایران، در گفت‌وگویی با روزنامه ایران ورزشی به این موضوع پرداخت.
برزگر که شاگردان زیادی را در طول دوران مربیگری خود به قهرمانی رسانده، این بار شاهد درخشش تیم ملی با هدایت یکی از شاگردان سابقش بود؛ موضوعی که برای او یادآور نسل‌های طلایی کشتی ایران شد. او در بخشی از این مصاحبه به رابطه دوستانه و صمیمی‌اش با ناصر حجازی، اسطوره فقید فوتبال ایران، اشاره کرد و از خاطرات مشترکشان سخن گفت. برزگر همچنین درباره وضعیت کشتی و جایگاه برخی از ملی‌پوشان صحبت کرد و به‌طور ویژه روی عملکرد کامران قاسمپور تأکید داشت.
این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
* منصورخان تبریک بابت قهرمانی کشتی آزاد…
باید تبریک را به مردم گفت که چند روزی کیف کردند از این قهرمانی و البته به فدراسیون کشتی که برای این قهرمانی زحمت کشید.
* همه کشتی‌ها را دیدید؟
بله دیدم البته یک جاهایی تلویزیون ایران به خاطر پخش مسابقات فوتبال انگلیس قطع می‌کرد.
* عملکرد کدام یک از کشتی‌گیران خوب بود؟
من همه را خوب دیدم. رحمان که در المپیک به این ژاپنی باخته بود دستش درد نکند که اینجا شکستش داد و کامران که فوق‌العاده کشتی می‌گرفت ولی حیف در نیمه‌نهایی به خاطر وزن کم کردن بدنش خالی کرد.
* منصورخان چرا ما همیشه بعد از المپیک‌ها قهرمان جهان می‌شویم؟ مثلاً 1961، 1965، 2013 و حالا هم 2025.
البته دو بار دیگر هم قهرمان شدیم.
* بله دو بار هم میزبان بودیم قهرمان شدیم اما همیشه قهرمانی ما سال بعد از المپیک بوده؟
برای اینکه ما هیچ وقت المپیکی فکر نکردیم. ورزش دنیا وقتی مدیری می‌خواهند انتخاب کنند، این‌گونه است که یک مدیری بلافاصله بعد از المپیک می‌آید و چهار سال هم به او وقت می‌دهند که اگر خوب بود، برای چهار سال دیگر هم بماند اما اینجا به این شکل است که وقتی رئیس‌جمهور تغییر می‌کند همه مدیران تغییر می‌کنند. همین الان نمی‌دانیم رئیس فدراسیون کشتی تا المپیک هست یا نه؟
* انتخابات باید برگزار شود و انتخابات کمیته ملی المپیک هم باید برگزار شود.
خب همین نگاه است که باعث می‌شود که ما هر از گاهی جهانی سال بعد از المپیک قهرمان دنیا بشویم. همین الان مطمئنم که امریکایی‌ها خیلی خوب کشتی ما را آنالیز کردند و دقیق می‌دانند که کدام کشتی‌گیر ما به المپیک می‌رسد و کدام نمی‌رسد. یعنی علاوه بر مدیریت که نگاه المپیک در کلان ندارد؛ به لحاظ فنی هم عقب هستیم و باید تغییر کنیم.
* به لحاظ فنی چطور باید تغییر کرد؟
باید کارشناس و کاربلد تیم را بالای سر کار گذاشت. ضرب‌المثلی هست که نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود اما رنج هم به تنهایی کافی نیست که اگر بود بارکش بازار بیشتر از همه رنج می‌کشد. باید با تحقیق و مطالعه در مدت مانده تا المپیک ضعف‌ها را شناخت و دقیق کار کرد. روسیه ویزا برای برخی از کشتی‌گیران نتوانست بگیرد. برخی دیگر هم بودند امتیازشان حساب نشد اما مشخص نیست که تا المپیک همین وضعیت ادامه داشته باشد. ژاپن را ببینید و یا اصلاً امریکا در المپیک تعداد مدال‌هایش نسبت به این جهانی فرق می‌کند. چون سرمایه و توان را برای المپیک می‌گذارد.
* منصورخان شما همیشه نسبت به فوتبال یک نگاه تندی داشتید و الان هم دوباره تقابل کشتی و فوتبال باز هم به یک داستان تبدیل شده است.
من هیچ وقت مخالف فوتبال نبودم. اتفاقاً دوستان فوتبالی زیادی داشتم. از ناصرخان حجازی گرفته تا علی پروین و علی دایی که همین چند روز پیش در رستورانش در حد یک وزیر به من احترام گذاشت. بنابراین مخالف فوتبال نیستم و اتفاقاً فوتبال را دوست دارم و الان هم نمی‌دانم با این وضعیتی که فوتبال دارد ناصرخان حجازی در آن دنیا چه حالی دارد. من فوتبال را نگاه می‌کنم و علاقه دارم اما همیشه اعتقاد داشتم که پول باید درست و منطقی در ورزش هزینه شود. الان این همه پول به فوتبال آمده و خروجی‌اش چی بوده؟
* همین چند روز پیش همزمان با افتخارآفرینی کشتی، تیم فوتبال استقلال هفت گل از یک تیم اماراتی خورد.
پول زیاد فوتبال را به این روز انداخته است. کاری به تیم خاصی ندارم اما مافیا و دلال‌بازی باعث شده فوتبال به این روز بیفتد. تأکید می‌کنم که فوتبال را دوست دارم اما نگاه کنید؛ چین، امریکا و روسیه فوتبال ندارند اما در المپیک‌ها سه تای اول هستند. چون پول را بردند به سمت ورزش و نه فقط فوتبال. کاری به نگاه‌های سیاسی ندارم اما یک شهردار داشتیم که اتفاقاً خیلی هم درباره‌اش حرف بود. مهم اینکه الان یک اتوبان یادگار امام راه انداخته و یا اتوبان امام علی را ساخته که وقتی از کسی می‌پرسی کجا زندگی می‌کنی جواب می‌دهد تجریش اتوبان امام علی(ع) ابتدای شهرری. کار درست این است که پول درست هزینه و عادلانه تقسیم شود. من همیشه حرفم همین بوده. الان کشتی قهرمان جهان شده و علیرضا دبیر گفته به کشتی‌گیران طلایی چهار میلیارد پاداش می‌دهد اما با این پول چه چیزی می‌توان خرید؟ دستش درد نکند ولی من پاداش جهانی 1973 و بازی‌های آسیایی 1974 را دادم و یک خانه ویلایی در آیت‌الله کاشانی خریدم. الان کسی سراغی از تکواندو نمی‌گیرد اما هنگام المپیک یاد این ورزش می‌افتند.
* باز می‌رسیم به نبود نگاه المپیکی.
بله دقیقاً همین است. باید نگاه المپیکی شود و تمام دغدغه من این است که پول بیت‌المال باید عادلانه پرداخت شود و البته الان پرداخت شود و نماند برای سال و یا ماه قبل از المپیک.
* با وجود این دغدغه‌ها فکر می‌کنید کشتی در المپیک بدرخشد؟
بله حتماً می‌درخشد. کشتی همیشه در المپیک‌ها هم خوب بوده. مدال‌ها کم و زیاد می‌شود اما همیشه وجود دارد ولی از المپیک مونترال کشتی در المپیک نبوده.
* از کشتی‌های کامران قاسمپور تعریف کردید اما شکست بدی خورد. بهتر نبود در 92 کیلوگرم می‌ماند؟
یک برنز المپیک به 10 مدال طلای جهان می‌ارزد. قبل از اعزام به جهانی در فدراسیون بودم و گفتم که چپ را خوب می‌گیرد و کاش یکی گرفتن راست را هم بتواند به او بگوید. کامران قاسمپور در 92 کیلوگرم کارش را کرده، دو بار قهرمان جهان شده بود و برگشته به 86 کیلوگرم که مدال المپیک را بگیرد.
* برای پاریس هم تلاش شد که به المپیک برسد ولی موفقیت‌آمیز نبود.
من خاطرم هست که علیرضا دبیر تلاش کرد انتخابی بگذارد اما خودش احترام گذاشت و حاضر نشد با حسن یزدانی کشتی بگیرد. قبلاً هم داشتیم؛ محسن کاوه با اکبر فلاح خیلی دوست بودند و به یکدیگر احترام می‌گذاشتند و با هم کشتی نمی‌گرفتند. البته الان با هم خوب نیستند اما آن موقع حاضر نبودند با هم روبه‌رو شوند.
* شما سرمربی بودید به کسی توصیه کردید که به خاطر مدال المپیک تغییر وزن بدهد؟
توصیه نمی‌کردم اما برای المپیک سیدنی محمد طلایی خواست به وزن 62 کیلوگرم برود و علیرضا دبیر هم گفت به 62 می‌رود اما به او گفتم مدال 62 کیلوگرم را به او نمی‌دهند و باید در همان 57 کیلوگرم بماند که ماند و اتفاقاً نتیجه خوبی هم گرفت.